ഞാനാണ് വിശുദ്ധന്,
ഞാനാണ് ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നവന്,
മറ്റു മനുഷ്യരുടെയിടയില് ഏറ്റവും ചെറിയവന്;
എന്നെ കിരീടമണിയിക്കുന്ന കുറച്ചു വാക്കുകളെ എനിക്കുള്ളു
അമ്പരപ്പോടെ അവ എന്നില് നിന്നും ഒഴുകുന്നു.
ഞാനാണ് അവനില് തന്നെ ശാശ്വതമായി അഭാവമായവന്
അവന്റെ വഴിയില് അവനോടൊപ്പം നടക്കുന്നവന്.
ഒരുനാള് എന്റെ ആത്മാവ് എന്നെ വിട്ടു പോയി, നാളെ
ഒരു പുരാതന പട്ടണത്തില് ഞാന് എഴുന്നേല്ക്കും.
ഞാന് നിങ്ങളോട് പറയുന്നു, നാടോടിയായ വന്നിരിക്കുന്നവന് ഞാനാണ്
ഒരു എളിയ മാതൃകയുടെ ചിത്രം നിങ്ങള്ക്ക് നല്കാനായി.
ഇതിനായി ഒരു പഴയ ഞായറാഴ്ച ഞാന് എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു
ആഞ്ചലൂസ് മണികളുടെ സുവിശേഷ പറക്കലിനെ പിന്തുടര്ന്ന്.
എന്നിട്ട് ഞാന്, ആത്മാക്കളുടെ വലയത്തിലെത്തി, അവര്
ചെറിയ കുന്നുകളുടെ ഒരു സര്ക്കസ് വളയത്ത ിലേക്ക് കുതിച്ചു;
എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ഭാരം വഹിക്കുന്ന കഴുതകളുടെ ചുവട്ടില്
പുല്ലുകള് നിശബ്ദ സങ്കീര്ത്തനങ്ങള് ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു
എന്നെ അന്വഷിക്കുക, ഞാന് വരുന്നത് സമാധാനത്തിന്റെ രാജ്യത്തില് നിന്നാണ്,
കല്ലുകളില് പോലും തുളച്ചുകയറുന്ന ആ സമാധാനത്തിന്റെ.
നിലത്ത് ക ത്തിയമരുന്ന മനുഷ്യ അസ്ഥികളുടെ
ശമിക്കാത്ത ചിതാഭസ്മത്തോട് എനിക്ക് സഹതാപമുണ്ട്.
ഒരു മനുഷ്യനായിരിക്കുന്നതിന്റെയും മരിച്ചവരുടെ ഇടയില്ലേക്ക് പോകുന്നതിന്റെയും
ഭീകരതയെ ഇല്ലാതാക്കാന് കഴിയുന്നവനാണ് ഞാന്,
കാരണം, സംസാരിക്കുന്ന മരിച്ചവരുടെ ശബ്ദമായ ഭൂമിയുടെ
അത്ഭുതകരമായ ചാരമല്ലേ എന്റെ ശരീരം?