സ്വപ്നം കാണുവാനായിരുന്നു നിങ്ങള്‍ എന്നെ

പഠിപ്പിച്ചത്...

നക്ഷത്രങ്ങളെക്കുറിച്ചും, ശാസ്ത്രങ്ങളെക്കുറിച്ചും..

ദൂഗോളത്തിന്‍റെ ഗതിവിധികളെക്കുറിച്ചും....

എന്‍റെ സഞ്ചാരത്തെ നിങ്ങള്‍ തടഞ്ഞു വച്ചു

അവയെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാക്കാന്‍ അനുവദിക്കാത്തവര്‍ക്കൊപ്പം,

ഈ പഥികന്‍ എങ്ങനെ യാത്ര തുടരും?

ഞാന്‍... രോഹിത് വെമുല....

സവര്‍ണ മേധാവിത്വത്തിന്‍റെ പുതിയ ഇര.,

ജനിച്ചു വീണപ്പോഴെ ജാതി തിരിച്ചറിഞ്ഞെങ്കില്‍ ,

എന്നിലെ ജീവനെ തച്ചുടയ്ക്കാമായിരുന്നു...

ഏകാന്തതയുടെ തീക്ഷ്ണമായൊരു ബാല്യം,

പിന്നിട്ടു വന്നപ്പോള്‍

മറ്റുള്ളവര്‍ക്കു മുന്നില്‍ ഞാന്‍ എനിക്കു തന്നെ

മനസ്സിലാകാത്ത

ഭീകരജീവിയായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു.

സ്നേഹത്തിന്‍റെ ചങ്ങലക്കെട്ടുകളാല്‍ ,

ബന്ധിതമായ

മാനവ സംസ്കാരത്തിന് മതഭ്രാന്തിന്‍റെ,

കൃത്രിമ ചായക്കൂട്ടുകള്‍ പടര്‍ന്നു പിടിച്ചപ്പോള്‍ ...

ഏകലവ്യന് പെരുവിരല്‍ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട പോലെ ,

ശംബൂകന് ശിരസ്സ് നഷ്ട്ടപ്പെട്ട പോലെ ,

ഇന്ന് ഞാനും ... ഒരു ശൂന്യത മാത്രം

അവശേഷിപ്പിച്ച് യാത്രയാകുന്നു..........

അന്ന് ലോകം ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ച് പറയും,

ആത്മഹത്യ കീഴടങ്ങലിന്‍റെ ലക്ഷണമാണെന്ന്....

പക്ഷേ എന്‍റെ മരണം,

കീഴടങ്ങാന്‍ മനസ്സില്ലാത്തവന്‍റെ,

വിലാപത്തിന്‍റെയും നിലവിളിയുടെയും

ശബ്ദം മാത്രമായി പ്രതിധ്വനിക്കും..............